नवेगाव-नागझिरा व्याघ्र प्रकल्प

तलावांचा जिल्हा म्हणून प्रसिद्ध असलेल्या भंडारा आणि गोंदिया जिल्ह्याच्या मधोमध असलेले नागझिरा अभयारण्य नवेगाव राष्ट्रीय उद्यान (१३३.८८० चौ.कि.मी), नवेगाव वन्यजीव अभयारण्य (१२२.७५६ चौ.कि.मी), नागझिरा वन्यजीव अभयारण्य (१५२.८१० चौ.कि.मी), नवीन नागझिरा वन्यजीव अभयारण्य (१५१.३३५ चौ.कि.मी) आणि कोका वन्यजीव अभयारण्या (९७.६२४) चे क्षेत्र मिळून तयार झाले आहे.

नवेगाव-नागझिरा व्याघ्र प्रकल्प महाराष्ट्रातील गोंदिया आणि भंडारा जिल्ह्यांमध्ये वसलेला आहे. हे राखीव क्षेत्र जैवविवधतेने संपन्न असून कान्हा, पेंच आणि ताडोबा व्याघ्र प्रकल्पांना जोडणारा दुवा आहे. येथील भौगोलिक रचना चढउताराची असून झेंडा पहाड हे ठिकाण समुद्र सपाटीपासून ७०२ मी. ऊंचीवर आहे. नवेगाव-नागझिरा व्याघ्र प्रकल्प महाराष्ट्र राज्याचा पूर्वेकडील ग्रीन ओॲसिस आहे. जैवविविधता संवर्धनासाठी अतिशय पोषक असे वातावरण असल्याने हा प्रकल्प खूप महत्त्वाचा ठरत आहे. हे ठिकाण निसर्गातील जिवंत संग्रहालय असून येथील निसर्गदृष्ये मोहून टाकणारी आहेत. नवेगाव नागझिरा व्याघ्र प्रकल्पाची अधिसूचना २०१३ मध्ये निर्गमित करण्यात आली.

यात जवळपास २०० पक्षांची नोंद आहे.. शिवाय ढाण्या वाघासमवेत बिबळा, रानकुत्रा, लांडगा, अस्वल, रानगवा, रानडुक्कर, चौशिंगा, नीलगाय, चितळ, सांबर, काकर, रानमांजर, ऊदमांजर, ताडमांजर, उडणखार, सर्पगरूड, मत्स्यगरूड, टकाचोर, खाटीक, राखी धनेश, नवरंग कोतवाल अशा अनेक प्राणी आणि पक्षांचा निवास येथे आहे. या अभयारण्याच्या जवळच कोसमतोंडी, चोरखमारा, अंधारबन, नागदेव पहाडी सारखी प्रेक्षणीय स्थळं आहेत.

नागझिरा वन्यजीव अभयारण्यात जाण्यासाठी “पिटेझरी आणि चोखमारा” असे दोन गेट आहेत. अभयारण्यात प्रवेश करताच रस्त्याच्या दुतर्फा अनेक हरणं शांतपणे गवत खातांना दिसतात. पावलागणिक दिसणारी हरणं आणि त्यांच्या आजुबाजूला हुंदडणारी माकडे हे दृष्य पाहण्यासारखं असतं. अभयारण्यात गवताळ कुरणं मुबलक प्रमाणात उपलब्ध असल्याने नीलगाय तसेच सांबर, चितळ, भेकर आणि गव्यासारखे शेकडो तृणभक्षी येथे आढळतात.

नागझिरा हे महाराष्ट्रातील जुनं आणि भारतातील एक उत्कृष्ट अभयारण्य. येथील घनदाट वनराईत कमालीचे वैविध्य आहे.. यामध्ये साग, ऐन, बांबू, आवळा, बिब्बा, सप्तपर्णी, बीजा, साजा, तिवस, धावडा हलदू, अर्जुन, बेहडा, तेंदू, सेमल, जांभूळ, चारोळी, आवळा, कुसूम, अशी ऊंचच ऊंच वाढणारी आणि घनदाट पांगोरा असलेली झाडं आहेत. गुळवेल, पळसवेल, कांचनवेल, काचकरी, चिलाटी अशा वेलींच्या प्रजाती झाडाला लगटून मोठ्या प्रमाणात फोफावल्या आहेत. जंगलाच्या मध्यावर एक विस्तीर्ण जलाशय आहे.

संपूर्णत: नैसर्गिक वातावरणात भटकंती करण्याचा आनंद देणारं हे वन आहे. रात्रीच्यावेळी झाडांच्या फांद्यांमधून जमीनीवर अलगद झिरपणारा चंद्रप्रकाश आणि पाण्यातली चांदण्यांची शिपंडण पाहणं, त्याचा आनंद घेणं अवर्णनीय.

समृद्ध वनसृष्टीचे दर्शन या अभयारण्यात घडते. जैवविविधतेने नटलेले हे अभयारण्य उष्म पानगळीचा प्रदेश म्हणून ओळखले जाते. ताडोबानंतर नागझिरात वाघांचे दर्शन होऊ लागल्याने पर्यटकांचा ओढा इकडे वळाला आहे. येथे आढळतो महाराष्ट्राचा राज्यपक्षी “हरियाल”. याशिवाय हळद्या, नीलपंखी, स्वर्गीय नर्तक, नवरंगी, तुरेवाला सर्पगरूड, मत्स्यगरूड, व्हाईट आईड बझार्डही येथे आहे. या अभयारण्यात मलबार हॉर्न बिल, हिरवा सुतार, चेस्टनट नावाची फुलपाखरं आणि निरनिराळ्या प्रकारचे कोळीही आढळतात... उन्हाळ्याचे दिवस आणि संध्याकाळची वेळ म्हणजे वन्य प्राणी बघण्याची अतिशय उत्तम स्थिती.

जंगलावर आधारित तेंदूपत्ता गोळा करणे हा येथला महत्त्वाचा व्यवसाय आहे. तेंदू वृक्ष ४० फुट ऊंचीपर्यंत वाढतो. पण तेंदू पानांकरिता त्याची जमीनीलगतच छाटणी करण्यात येते. एप्रिल आणि मे महिन्यात या झाडांना चांगली पालवी फुटते. जास्त जुनं ही नाही आणि कोवळीही नाही अशी पानं तोडली जातात. दहा पंधरा दिवस कडक उन्हात वाळवल्यानंतर या पानांची रवानगी गोदामात होते आणि मग आवश्यकतेनुसार पानं जराशी ओली करून ती‍ वापरली जातात.

पानगळीमुळे सागासारखे सगळे वृक्ष अंग झटकून पुन्हा फुलण्यासाठी मोकळे झालेले असतात. त्यामुळे दूरवरचा वेध घेणारी नजर आपल्याला अनेकदा खुप चांगले दृष्य टिपण्याचीही संधी देते. नागझिरा अभयारण्यात अंधारबन, बंदरचुवा, काटेथुवा अशा विचित्र नावाच्या बऱ्याच वैशिष्ट्यपूर्ण जागा आहेत. सर्वसामान्य पर्यटकाना त्या सहसा माहित नसतात त्यामुळे तिथे जातांना स्थानिक माहितगाराची मदत घ्यावी लागते. हे याच परिसरातील गोंड आदिवासी आहेत.

अभयारण्य म्हणजे घाई घाईने बघायची गोष्ट नाही. कुठल्याही जंगलभ्रमंतीत आवश्यक असते ती शिस्त आणि संयम इथेही आवश्यक आहे. रानवाटांवरून फिरणं हा केवळ छंदाचा भाग नाही तर तो अनुभव आहे... जो जगायला शिकवतो, आपल्या अनुभवाची शिदोरी अधिक संपन्न करतो. चिकाटी, चौकसदृष्टी ठेऊन मिळेल ते पाहण्याचा आणि येईल तो अनुभव स्वीकारण्याची तयारी ठेवल्यास नागझिरा हा आनंदाचा ठेवाच ठरतो.

दक्षिण उष्ण कटिबंधिय शुष्क पर्णगळीच्या वनात मोडणाऱ्या निसर्गरम्य नागझिऱ्यात सरपटणारे प्राणीही अनेक आहेत. अजगर, नाग, धामण, पट्टेरी मण्यार, घोरपड याठिकाणी दिसून येतात. ऑक्टोबरची हिरवळ मनाला जशी मोहून टाकणारी असते तशीच मे महिन्याची पानगळही आपल्याला बरच काही सांगून जाते.

महाराष्ट्रातील सर्वात जास्त वन्यजीवांचे दर्शन या अभयारण्यात होते. डिसेंबर ते जून हा या अभयारण्यात फिरण्यास जाण्यास उत्तम कालावधी असून या अभयारण्याशेजारीच पॅनोरमा पॉईंट आहे शिवाय कपड्यादेव मचाण आणि बंदरचूहा मचाण आहे, जिथून वन्यजीव प्राण्यांचे दर्शन आणि निसर्गाने मुक्त हस्ताने केलेली उधळण पाहता येते. नागझिरा वन्यजीव अभयारण्यात जाण्यासाठी पिटेझरी आणि चोखमारा असे दोन गेट आहेत. साकोली गावापासून अंदाजे २२ कि.मी अंतरावर नागझिरा अभयारण्य आहे तर दुसरीकडे ३० कि.मी अंतरावर नवेगाव राष्ट्रीय उद्यान आहे. जंगलसफारीसाठी खाजगी वाहनांबरोबरच वन विभागाच्या मिनी बसेस आणि इतर वाहने उपलब्ध आहेत. गोंदिया व साकोली येथे वन विभागाचे विश्रामगृह आहेच शिवाय नागपूर, गोंदिया शहरात खाजगी निवास व्यवस्थाही आहे.

कसे पोहोचाल :

विमान : डॉ.बाबासाहेब आंबेडकर आंतरराष्ट्रीय विमानतळ नागपूर १२० कि.मी.

रेल्वे : भंडारा रोड - ३५ कि.मी., गोंदिया - ५० कि.मी., सौंदड - २० कि.मी., तिरोरा - २० कि.मी.

रस्तेमार्ग - नागपूर ते नागझिरा १२२ कि.मी.

राष्ट्रीय महामार्ग ६ वरील साकोली गाव २२ कि.मी.

लेखिका:  डॉ.सुरेखा म. मुळे,

वरिष्ठ सहाय्यक संचालक (माहिती)

संदर्भ : वन विभाग

माहिती स्रोत: महान्यूज